θα έβρισκε ποτέ πάτο;
Αν το ίδιο δάχτυλο το απλώσουμε μέσα στα βάθη της ψυχής σου, θα έβρισκε εκεί πάτο;
Όχι βεβαίως .
Άπυρο το έξω σύμπαν, άπυρο και το μέσα σύμπαν....
Και ιδού εσύ το κέντρο των δύο, εσύ άνθρωπε. Το κέντρο τους,
μέσα στο άπυρο να έχεις μέτρα και σταθμά…
μέσα στο όλον είσαι ένας ζωντανός οργανισμός.
Μέσα στο τίποτα, υπήρχε, θα υπάρχει και υπάρχει στο τώρα σου ότι εσύ.
Σκέψου τους ανθρώπους σταγόνες της βροχής.
Και Θεός η Μήτηρ και Πατήρ η Αγάπη το νερό.
Και ο Λόγος ο ήλιος που σε όλες τις σταγόνες νερό το ένα το φως χαρίζει.
Με το θείο δώρο στην κάθε σταγόνα να ζει τον κύκλο της ως ο ένας ήλιος. Στο δικό του βασίλειο.
Αυτό που μισούνε του σκότους οι άνθρωποι… Αυτοί που κρατάν ανθρώπους για σκλάβους τους, και στην γη που εργάζονται φιλότιμοι και προκομμένοι στην γη τους…
σήμερα η Ελλάδα αντί του Χριστού, κρεμάται επί του Ξύλου της καταραμένης παιδείας από την εκκλησία τους... το ανάθεμα να είναι η αγάπη των αδελφών προς τον αδελφό τους.
Ηθικόν δίδαγμα ;
Οι έλληνες είναι αστέρια στον ουρανό,
που μαλώνουν για το ποιο λάμπει πιο πολύ από το διπλανό...
χωρίς να βλέπουν από το σκοτάδι του φωτός τους,
πως κατοικούν ως νεκροί πλανήτες... νεκροί ιωάννηδες του Χριστού του ευαγγελίου της αγάπης
αδέλφια !... που σήμερα εσείς λαέ μου... σταυρώνετε τυφλοί εκτός τον Χριστό και την Παναγιά.
Ιωάννης Β.
